Brak

Czyli zrywając ze stereotypami i błędnymi pojęciami:

Przeciętny człowiek, żyjący w przeciętnym, współczesnym, demokratycznym państwie, chce socjalizmu – nawet jeśli tak tego nie określa, ani tak o tym nie myśli. Kiedy go spytać, czy chciałby korzystać z darmowej służby zdrowia, czy chciałby jeździć po drogach i nie musieć za to płacić, czy chciałby mieć darmowy dojazd dla swoich dzieci do szkoły, w której naukę pobierałyby one również za darmo, czy chciałby od czasu do czasu wyjechać na darmowe wczasy itd., to bez wątpienia odpowie, że tak. Jestem przekonany, że taka właśnie będzie reakcja większości ludzi.

Czym jest socjalizm?

Powiemy wam, czym jest socjalizm. Ale najpierw powiemy, czym nie jest. A na tę sprawę mieliśmy kiedyś zupełnie inny pogląd niż obecnie.
Otóż: socjalizm nie jest
– społeczeństwem, gdzie pewien człowiek, który nie popełnił przestępstwa, czeka w domu na przyjście policji;
– społeczeństwem, gdzie jest przestępstwem być bratem, siostrą, żoną lub synem przestępcy;
– społeczeństwem, gdzie pewien człowiek jest nieszczęśliwy, ponieważ mówi to, co myśli, a inny jest nieszczęśliwy, ponieważ nie mówi tego, co myśli;
– społeczeństwem, gdzie pewien człowiek żyje lepiej, ponieważ nie myśli w ogóle;
– społeczeństwem, gdzie pewien człowiek jest nieszczęśliwy, ponieważ jest Żydem, a inny czuje się lepiej, ponieważ nim nie jest;
– państwem, którego żołnierze pierwsi wstępują na ziemię innego kraju;
– państwem, w którym ktoś żyje lepiej, ponieważ wychwala przywódców państwa;
– państwem, w którym ktoś jest skazany bez sądu;
– społeczeństwem, którego kierownicy mianują sami siebie na swoje stanowiska;
– społeczeństwem, gdzie dziesięć osób mieszka w jednym pokoju;
– społeczeństwem, gdzie są analfabeci i epidemie dżumy;
– państwem, z którego nie można wyjechać;
– państwem, gdzie jest więcej szpiegów niż pielęgniarek i więcej miejsc w więzieniach niż w szpitalach;
– państwem, gdzie ilość urzędników rośnie szybciej niż liczba robotników;
– państwem, gdzie jest się zmuszanym do kłamstwa;
– państwem, gdzie jest się zmuszanym do kradzieży;
– państwem, gdzie jest się zmuszanym do zbrodni;
– państwem, które ma kolonie;
– państwem, którego sąsiedzi przeklinają geografię;
– państwem, gdzie produkuje się znakomite odrzutowce i marne buty;
– państwem, gdzie tchórzom żyje się lepiej niż odważnym;
– państwem, gdzie adwokaci są najczęściej w zgodzie z prokuratorem;
– cesarstwem, tyranią, oligarchią, biurokracją;
– społeczeństwem, gdzie mnóstwo ludzi szuka Boga, żeby znaleźć pociechę w nieszczęściu;
– państwem, które daje nagrody grafomanom oraz lepiej od malarzy wie, jakie malarstwo jest najlepsze;
– narodem, który uciska inny naród;
– narodem, który jest uciskany przez inny naród;
– państwem, które pragnie, żeby wszyscy obywatele myśleli to samo o filozofii, polityce zagranicznej, gospodarce, literaturze i moralności;
– państwem, którego rząd określa, jakie swobody przysługują obywatelom, natomiast obywatele nie określają, jakie swobody przysługują rządowi;
– państwem, gdzie się odpowiada za swoich przodków;
– państwem, w którym część obywateli otrzymuje płace czterdzieści razy wyższe niż inna część;
– jakimkolwiek systemem rządzenia, któremu jest przeciwna większość rządzonych;
– jednym krajem odosobnionym;
– grupą krajów zacofanych;
– państwem, które posługuje się hasłami nacjonalistycznymi;
– państwem, którego rządy sądzą, że nie ma nic ważniejszego od ich władzy;
– państwem, które paktując ze zbrodniarzami dorabia światopogląd do tego paktu;
– państwem, które chce, żeby jego ministerstwo spraw zagranicznych kształtowało bieżący światopogląd dla całej ludzkości;
– państwem, które źle odróżnia ujarzmianie od wyzwalania;
– państwem, gdzie rasiści cieszą się wolnością;
– państwem istniejącym aktualnie;
– państwem, gdzie jest prywatna własność środków wytwarzania;
– państwem, które wierzy, że jest socjalistyczne na tej wyłącznie podstawie, że zniosło prywatną własność środków wytwarzania;
– państwem, które źle odróżnia rewolucję społeczną od zbrojnego najazdu;
– państwem, które nie sądzi, że w socjalizmie ludzie muszą być szczęśliwsi niż gdzie indziej;
– społeczeństwem, któremu jest bardzo smutno;
– społeczeństwem kastowym;
– państwem, którego rząd zawsze wie, jaka jest wola ludu, zanim go zapyta o zdanie;
– państwem, gdzie można bezkarnie pomiatać ludźmi;
– państwem, gdzie pewien pogląd na historię świata jest obowiązujący;
– państwem, gdzie filozofowie i literaci mówią zawsze to samo co generałowie i ministrowie, ale zawsze po nich;
– państwem, gdzie plany miast są tajemnicą państwową;
– państwem, gdzie wyniki głosowania w parlamencie zawsze się dają nieomylnie przewidzieć;
– państwem, gdzie jest praca niewolnicza;
– państwem, gdzie jest skrępowanie feudalne;
– państwem, które ma monopol na udzielanie swoim obywatelom całej wiedzy o świecie;
– państwem, które sądzi, że wolność polega tylko na posłuszeństwie dla państwa;
– państwem, które uważa, że nie ma różnicy między tym, co prawdziwe, a tym, w co wiara jest dla niego korzystna;
– państwem, gdzie pewien naród, który o to nie prosił, zmienia w całości miejsce pobytu;
– państwem, gdzie robotnicy nie mają wpływu na rządy;
– państwem, które sądzi, że tylko ono może zbawić ludzkość;
– państwem, które wierzy, że zawsze miało rację;
– państwem, w którym historia jest na usługach polityki;
– państwem, którego obywatel nie może przeczytać największych dzieł współczesnej literatury ani obejrzeć największych dzieł współczesnego malarstwa, ani usłyszeć najlepszej współczesnej muzyki;
– państwem, które jest zawsze z siebie niesłychanie zadowolone;
– państwem, które mówi, że świat jest bardzo skomplikowany, ale naprawdę myśli, że świat jest nadzwyczaj prosty;
– państwem, gdzie trzeba się bardzo namęczyć, nim się dostanie do lekarza;
– społeczeństwem, gdzie są żebracy;
– państwem, które jest przekonane, że nikt nigdy na świecie nie może wymyślić nic lepszego;
– państwem, które wierzy, że wszyscy się nim zachwycają, chociaż jest przeciwnie;
– państwem, które wyznaje zasadę: oderint dum metuant [niech nienawidzą, byleby się bali - red.];
– państwem, które samo określa, kto i jak może je krytykować;
– państwem, w którym należy codziennie przeczyć temu, co się głosiło wczoraj, i stale wierzyć, że się zawsze głosi to samo;
– państwem, które bardzo nie lubi, żeby jego obywatele czytali stare roczniki gazet;
– państwem, gdzie wielu ignorantów uchodzi za uczonych;
– państwem, gdzie wszystkie gazety mają tę samą treść;
– państwem, którego rząd pragnie, żeby wszystkie formy organizacji społecznej były przez niego zaplanowane;
– państwem, gdzie jest dużo ludzi szlachetnych i dzielnych, ale trzeba o tym wiedzieć skądinąd niż ze znajomości polityki jego rządów;
– państwem, które bardzo nie lubi, żeby jego ustrój analizowali uczeni, a bardzo lubi, kiedy to robią lizusi;
– państwem, które zawsze wie lepiej, na czym polega szczęście każdego poszczególnego obywatela niż on sam;
– państwem, które nie poświęcając niczego dla jakichkolwiek zasad ideowych, wierzy zarazem, że jest pochodnią postępu.

To była część pierwsza. A teraz – słuchajcie uważnie! – powiemy wam, czym jest socjalizm.
Otóż: Socjalizm jest to ustrój, który... eh!, co tu dużo mówić! Socjalizm jest to naprawdę dobra rzecz